Η Βουλή ενέκρινε προχθες 14 Ιουλίου 2022 την πρόταση του Υπουργείο Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων για τέλεση πολιτικών γάμων σε εννέα αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και κάστρα. Στόχος αυτής της κίνησης είναι η ενίσχυση της προβολής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Θερμά συγχαρητήρια και για την πρόταση που κατατέθηκε και μπράβο στους βουλευτές που την υπερψήφισαν. Όσοι ετοιμάζονται για γάμο θα χαρούν για την νέα επιλογή που έχουν στη διάθεσή τους. Όσοι, όμως, ετοιμάζονται να τελέσουν Πολιτική Συμβίωση, για ακόμα μια φορά, αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και αδικούνται.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε προσκληθεί σε τέλεση Πολιτικής Συμβίωσης μεταξύ ενός ζευγαριού, ασχέτως του φύλου του ζευγαριού. Υπολογίζω ελάχιστοι, αφού η εξαιρετικά λιτή τελετή γίνεται μόνο στις Επαρχιακές Διοικήσεις, παρουσία, το πολύ, οκτώ ατόμων συμπεριλαμβανομένου και του ζευγαριού. Αυτό πριν το κορονοϊό, αφού κατά την πανδημία, η τελετή γινόταν πίσω από ένα τζάμι με το ζευγάρι και τους κουμπάρους να υπογράφουν ως μάρτυρες σε 2 λεπτά και τέλος. Ακόμα και σήμερα κάποιες Επαρχιακές Διοικήσεις δεν έχουν ασχοληθεί να αλλάξουν τις διαδικασίες και οι Λειτουργοί δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με τον αντίκτυπο που έχει αυτή η αντιμετώπιση στο ζευγάρι που υποτίθεται ζει την πιο όμορφη μέρα της ζωής του.
Αν υποθέσουμε ότι για τα ετερόφυλα ζευγάρια, που αποτελούν το 90% των Πολιτικών Συμβιώσεων μέχρι σήμερα, η Πολιτική Συμβίωση αποτελεί τρίτη επιλογή επισημοποίησης της σχέσης τους, μετά τον Πολιτικό και τον Θρησκευτικό Γάμο. Τα πλείστα καταλήγουν σε αυτή την επιλογή γιατί επιθυμούν να αποφύγουν την βαρύτητα που φέρνει μαζί της η δέσμευση του… γάμου! Θέλουν μόνο την αναγνώριση της Πολιτείας που διασφαλίζει τα ασφαλιστικά, κληρονομικά και άλλα δικαιώματά τους.
Σκεφτείτε όμως λίγο και το υπόλοιπο 10% των ζευγαριών που τελούν Πολιτική Συμβίωση. Τα ομόφυλα ζευγάρια. Για αυτά, η Πολιτική Συμβίωση αποτελεί μοναδική επιλογή, άσχετα με το πόσο άχαρη και αντιρομαντική είναι. Πιστέψτε με, κανένα ομόφυλο ζευγάρι δεν ονειρεύτηκε την μέρα που θα πάει να υπογράψει την δέσμευση του στη Επαρχιακή Διοίκηση, ούτε τον τρόπο που θα πει το πολυπόθυτο «Δέχομαι» μπροστά σε ένα Λειτουργό που περιμένει να σχολάσει. Τουλάχιστον οι Δήμοι αντιλαμβάνονται τόσα χρόνια πως τα οικονομικά οφέλη αυτής της διαδικασίας είναι θεμιτά και ευπρόσδεκτα και ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τον πιο "ονειρικό" χώρο που μπορούν να δημιουργήσουν.
Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ομόφυλο ζευγάρι το οποίο προσπάθησε να βάλει λίγο χρώμα στην τελετή. Τρέχαμε με μπαλόνια και οι 8 μας, μέσα στους θλιβερούς διαδρόμους της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας, δίπλα από φωριαμούς και κασόνια, για να ανεβούμε στον τρίτο όροφο όπου θα γινόταν η υπογραφή, κάτω από τα σαστισμένα βλέμματα ατόμων οι οποίοι ήταν εκεί για να εκδώσουν άδεια οικοδομής ή ένα πιστοποιητικό. ΤΡΑ-ΓΙ-ΚΟ!
Μέχρι πότε περιμένουμε πως τα ομόφυλα ζευγάρια θα δέχονται αυτή τη ταπείνωση ασυζητητί?
Είναι πλέον καιρός να ανοίξει η συζήτηση για τον Πολιτικό Γάμο για όλους. Ο «Γάμος», από μόνος του ως έννοια, φέρνει μαζί του κύρος και βαρύτητα για οποιοδήποτε ζευγάρι, για την οικογένεια και τους φίλους του. Όλοι πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να παντρευόμαστε τον άνθρωπο μας στους ίδιους χώρους. Σε χώρους γάμων των Δημαρχείων, ή άλλων δημοτικών χώρων, σε αίθουσες εκδηλώσεων ή χώρους ξενοδοχείων από τον εκάστοτε δήμο, και, τώρα, στους εννέα αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και κάστρα που εγκριθήκαν από την Βουλή.
Θέλετε να θίξετε αυτό ή κάποιο άλλο θέμα;
Αφήστε σχόλιο πιο κάτω, στείλτε μου ένα μήνυμα εδώ ή email στο info@gavrielides.com.