Χθες, 17 Ιουνίου 2020, μετά από πρόσκληση, έλαβα μέρος στη συζήτηση που έγινε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Νομικών αναφορικά με την ανάγκη εκσυγχρονισμού του ορισμού του βιασμού στον Ποινικό Κώδικα.
Η συζήτηση έγινε με αφορμή πρόταση νόμου που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΑΚΕΛ και συγκεκριμένα από ο Βουλευτής Άριστος Δαμιανού.
Ως έχει, ο Ποινικός Κώδικας ορίζει τον βιασμό, μόνο ως αδίκημα εναντίον γυναίκας και συγκεκριμένα:
144. Όποιος έρχεται σε παράνομη συνουσία με γυναίκα, χωρίς τη συναίνεση της παθούσας ή με τη συναίνεση της εφόσον η συναίνεση για αυτό δόθηκε υπό το κράτος βίας ή φόβου σωματικής βλάβης ή προκειμένου για παντρεμένη γυναίκα, με την πλαστοπροσωπία του συζύγου της, είναι ένοχος κακουργήματος το οποίο καλείται βιασμός.
Πέραν του ότι ο ορισμός, ως έχει, υποβιβάζει την γυναίκα, δεν κάνει και οποιαδήποτε αναφορά στο βιασμό ενός άνδρα ή άλλου ατόμου. Αναφορά σε "άσεμνες" επιθέσεις εναντίον ανδρών γίνεται πάντως σε άλλο άρθρο του Ποινικού Κώδικα, χωρίς όμως αυτό να είναι αρκετό.
Στη συζήτηση έγινε αναφορά στον ορισμό που χρησιμοποιείται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και που αφορά την έμφυλη βία. Η Σύμβαση έχει κυρωθεί από την Κύπρο με νομοθεσία το 2017.
Αυτή ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να ανοίξει η συζήτηση σε αυτό το θέμα και χαιρετίστηκε από όλα τα κόμματα και τους προσκεκλημένους. Έχει τώρα δοθεί περιθώριο δύο εβδομάδων στον Υπουργείο Δικαιοσύνης να καταθέσει επίσημα τις απόψεις του.
Για το συγκεκριμένο, προτίθεμαι να προχωρήσω επίσης σε γραπτή κατάθεση των θέσεων μου.